De jaren topvoetbal bij PSV, Feyenoord en het Deense nationale elftal heeft Ivan Nielsen, sterkhouder van PSV in 1988, verdreven. De voormalige verdediger runt nu met zijn zoon een florerend loodgietersbedrijf in Kopenhagen. Voetbal is voor Nielsen een herinnering. Niet meer dan dat. Het winnen van de Europa Cup I? “Leuk, maar belangrijk? Nee, niet echt.”
De boomlange Nielsen lijkt voorbestemd om tophandballer te worden, maar het keurslijf van tactische concepten en opdrachten in die sport schenkt hem weinig voldoening. Als voetballer valt hij als sobere verdediger op bij Fremad Amager, de club waar Ajax ook Frank Arnesen en Søren Lerby vandaan haalde. Een trainingsstage op uitnodiging van Leo Beenhakker in Amsterdam leidde tot niets. Nielsen vond dat hij in Amsterdam te weinig kon verdienen en keerde terug naar Denemarken. Drie jaar later komt Feyenoord, waarmee Nielsen wèl tot een akkoord kwam.
Bouwen aan iets moois
In 1984 wordt Nielsen landskampioen en wint in Rotterdam-Zuid later dat jaar ook de KNVB Beker. Hij wordt een vaste keuze in het Deense nationale elftal, dat in de jaren 80 de wereld veroverde met verrassend en gedurfd voetbal. In 1986 maakt hij in het kielzog van Ruud Gullit de overstap van Feyenoord naar PSV. “Die overstap paste precies in mijn carrière. Ik zou het nu niet anders hebben gedaan. PSV was in die tijd al een heel professioneel georganiseerde club met een uiterst kundige manager Kees Ploegsma. Wat een prachtvent was dat! Je zag dat er in Eindhoven werd gebouwd aan iets moois. Daar wilde ik wel deel van uitmaken.”
Nielsen vormde bij PSV een defensie met Erik Gerets, Ronald Koeman en landgenoot Jan Heintze. “Dat trio kon naar hartenlust aanvallen, ik bleef achterin om de aanvallers van de tegenpartij af te stoppen.” Het was de defensie waarmee PSV in het gouden jaar 1988 álles won wat er te winnen viel: de landstitel, de KNVB Beker en natuurlijk de Europa Cup I. Nielsen reageert haast verwonderd als we benoemen dat dat dit jaar precies 30 jaar geleden is. “Hahaha, al weer dertig jaar geleden. Daar heb je gelijk in, de tijd gaat snel. Het is natuurlijk een van de grootste successen die ik heb behaald. Destijds was het belangrijk voor mij, maar nu is dat gevoel een stuk minder. Het was leuk in die tijd, maar het betekent eerlijk gezegd niet zo heel veel meer voor mij. Ik mijmer er af en toe nog wel eens over.”
Goeie club
“PSV was voor mij een fijne, goeie club. Ik heb er een mooie tijd gehad. We hadden een aardige verdediging, maar de hele ploeg was voor die tijd erg goed. Alles klopte gewoon.” Speciaal noemt Nielsen nog de inmiddels overleden assistent-trainer Hans Dorjee: “Met hem had ik een zeer speciale relatie.”
Waar het seizoen 1987-1988 het meest succesvolle uit de carrière van Ivan Nielsen was, sloeg het jaar erop het noodlot toe. In de eerste competitiewedstrijd van het nieuwe seizoen - uit bij notabene zijn oude club Feyenoord - loopt Nielsen een spierscheuring in zijn bovenbeen op, die hem een heel jaar aan de kant houdt. Pas in augustus 1989 is Nielsen helemaal van die blessure hersteld, maar hij begint het seizoen tegen Willem II op de tribune. Maar als hij in januari 1990 wordt gepasseerd barst de bom. Hij is aangedaan door de manier waarop Hiddink hem heeft behandeld. De relatie met Guus Hiddink raakt onherstelbaar beschadigd, over zijn voormalige trainer wil hij nu liever niets meer zeggen. “Hij heeft ooit domme dingen gedaan en dat weet hij zelf ook. Ik heb het tegen hemzelf gezegd. Het heeft niet zoveel zin om dat nu allemaal weer op te rakelen. Maar het betekende inderdaad wel dat ik begin 1990 weg wilde bij PSV.” In eerdere interviews zei Nielsen: ‘je mag dan als profvoetballer eelt op je ziel krijgen, als je tot in het diepst van je ziel wordt geraakt, is de grens van het toelaatbare bereikt’. Tussen Nielsen en Hiddink zou het nooit meer goedkomen.
Terug in Denemarken speelde Nielsen nog een jaar bij FC Kopenhagen, maar Nielsen was wel klaar met de voetballerij. “Ik heb nog overwogen om trainer te worden. Of manager. Maar trainer worden was niets voor mij. En de professionaliteit van het Deense voetbal was nog niet zoals nu. Misschien had ik in een heel professionele organisatie als manager kunnen fungeren. Ik was tenslotte PSV gewend.” In 1993 zette hij een punt achter zijn carrière.
‘Ik ben er klaar mee’
Nielsen heeft zich in zijn carrière verre van binnen gevoetbald. Ruim twintig jaar runt Ivan Nielsen nu met zijn zoon Thomas een florerend loodgietersbedrijf. “We hebben ook vier personeelsleden in dienst. Ik vind het heerlijk om dagelijks in de buitenlucht op de steigers te staan. We hebben veel werk, voornamelijk in Kopenhagen. We doen veel nieuwbouwprojecten, maar ook renovaties.”
Ivan Nielsen volgt PSV zo nu en dan. Incidenteel bezoekt hij in het Philips Stadion wel eens een wedstrijd in de Business Room van oud-collega Jan Heintze. “Dat valt bijna niemand op, omdat Jan een room heeft in de noord-west-hoek. Ik kan daar bijna ongezien naar binnen glippen. Soms zie ik PSV in Denemarken op televisie voorbij komen. Maar voetbal beheerst zeker mijn leven niet meer zoals vroeger.”
Net als destijds is Ivan Nielsen ook nu als ex-topvoetballer een nuchtere factor. “Ik heb het voetbal bijna helemaal uit mijn leven verbannen. Ik ben er klaar mee. Misschien dat daarom de successen van weleer mij op dit moment ook niet veel meer doen. Ik heb er genoeg van gehad. Ik geniet van wat ik nu heb en daar ben ik tevreden mee.”
