Al sinds de oprichting van de vrouwentak is ze van de partij: Nadia Coolen kent in PSV Vrouwen, waar ze al meer dan tweehonderd wedstrijden voor heeft gespeeld, haar tweede thuis. De aanvaller is trots op haar mijlpalen en hoopt jonge meiden te inspireren.
Als speelster van FC Geleen Zuid werd de Limburgse al opgeroepen voor nationale jeugdteams. Vanuit het jongens onder 18-team maakte ze de overstap naar het vrouwenteam van VVV-Venlo. Toen die werd opgeheven, begon in 2012 Nadia’s avontuur bij PSV/FC Eindhoven Vrouwen. Het bleek een schot in de roos; niet één speelster in de selectie speelde meer wedstrijden voor de club dan zij.
Met zoveel wedstrijden op je naam ben je een ervaren speelster. Wat is je rol binnen de groep?
“Ik merk dat ik gerespecteerd word door m’n lange tijd bij PSV en dat ik snel vragen krijg over hoe zaken geregeld zijn binnen de club. Ik vind dat alleen maar fijn: als ik iemand kan helpen, dan doe ik dat met alle liefde. Verder ben ik goed met alle meiden en kan ik mijn eigen ding doen in het team.”
Hoe zou je de huidige groep omschrijven?
“We hebben een diverse groep met veel kwaliteit en potentie. Je ziet duidelijk verschil met het begin van het seizoen en dat de groep snel grote stappen maakt, wat veel zegt over rek in dit elftal. We kunnen zekers wat moois bereiken met elkaar.”
Is er veel veranderd in de twaalf jaar dat je actief bent bij de club?
“De vergelijking met vroeger valt eigenlijk niet meer te maken. In het begin moesten we elke dag zelf onze sportkleren wassen en nam je nog zelf je boterhammen mee, nu is alles tot in de puntjes uitgewerkt. Zo maken we gebruik van verbeterde sportfaciliteiten en wordt er bijvoorbeeld ook data ingezet om onze ontwikkeling bij te houden. Dat is hoe je topsport wil bedrijven, ik denk dan ook dat we daar erg trots op mogen zijn. Die sprong is echt bizar, al moet ik bekennen dat het door de jaren heen vrij geleidelijk is gegaan.”
Geldt dat ook voor je carrière?
“Dat ging meer stapsgewijs. Ik was vanaf kleins af aan met de bal bezig: vanaf dat ik kon lopen nam mijn broer me mee naar het voetbalveld en ik ben er sindsdien niet meer van weg te slaan. Het écht tot volledige prof schoppen was niet per se m’n hoofddoel, het ging me meer om het plezier in het voetballen. Pas toen ik voor nationale jeugdteams werd opgeroepen, ging de bal rollen.”
Wat was je anders geworden?
“Mijn leven is altijd gericht geweest op voetbal, dus ik weet niet echt beter. Naast mijn carrière als prof heb ik tien jaar lang met veel plezier gewerkt voor de PSV Foundation als maatschappelijk coach, dus waarschijnlijk iets in die richting. Door dat werk zette ik stappen in mijn algemene ontwikkeling, hoe te reageren in sommige situaties en het benaderen van mensen. Maar ik ben nu nog helemaal in mijn nopjes als profvoetballer, wat daarna op mijn pad komt zie ik dan wel. Er zijn genoeg dingen die ik interessant vind binnen het maatschappelijke werkveld.”
Wat maakt PSV zo’n bijzondere plek voor jou?
“De club is heel warm en er heerst een familiegevoel, dat merk je heel erg. Als ik s ’ochtends aankom heb ik alweer zes man gesproken voordat ik mijn tas uit kan pakken. Alle deuren staan open om even een praatje te maken, dat spreekt mij aan. Het is door de jaren heen mijn tweede thuis geworden, het blijft een hele vertrouwde plek en ik ben nog even trots om het logo te dragen.”
Voel je je ook thuis in Eindhoven?
“Ik vind Eindhoven een leuke stad, maar ik reis al jaren op en neer naar mijn ouderlijk huis in Sittard. Dat is helemaal niet erg, ik vind het juist fijn om s ’ochtends mijn dag rustig op te starten door een stukje te rijden in mijn eigen bubbel. Ik haal veel energie uit me tussen de mensen begeven, maar momenten voor mezelf zijn ook belangrijk voor me. Even terugschakelen.”
Hoe balanceer jij het ‘terugschakelen’ met je drukke agenda als profsporter?
“Je moet prioriteiten stellen: voetbal is mijn nummer één bezigheid, de rest zweeft er een beetje omheen. Optimaal kunnen presteren op het veld wordt wat mij betreft heel moeilijk wanneer je geen momenten neemt om even terug te schakelen buiten je voetbalagenda om. Daar probeer ik mijn weg in te vinden: in mijn vrije tijd trek ik me graag terug, maar als ik langer vrij heb breng ik mijn dagen graag door met anderen. Dan ga ik het liefst de deur uit om ‘simpele’ dingen te doen: even een kopje koffie drinken of een hapje eten. Binnenshuis ben ik heel goed in relaxen en kijk ik zo nu en dan een serie. Mijn slaap- en eetritme blijft uiteraard wel hetzelfde.”
En als we jouw individuele carrière onder de loep nemen, wat maakt je dan het meest trots?
“Zo veel wedstrijden voor zo’n grote, mooie club spelen, daar ben ik apetrots op. Over mijn mooiste moment hoef ik niet lang over na te denken: toen we de bekerfinale wonnen in 2021. Dat was mijn eerste prijs in het shirt van PSV Vrouwen. Ik ben ook erg trots op de mijlpalen die ik gedurende mijn carrière heb behaald: het aantal seizoenen, wedstrijden en de keren dat ik clubtopscorer werd. Ik wil nog jaren voetballen en hoop nog veel mooie momenten in dit shirt mee te maken.”
Hoe zouden je medespeelsters je omschrijven?
“Ik ben rustig, betrouwbaar en loyaal. Dat uit zich naar vrienden, familie en teamgenoten: ik vind het belangrijk dat het goed gaat met iedereen en dat ze zich fijn voelen. Aan de andere kant ben ik ook heel toegewijd aan het voetbalbestaan: ik let op mijn voeding, ga op tijd slapen en vind dat nog eens leuk ook. Ik zit daardoor zelfs veel beter in mijn vel.”
Zijn er ook rituelen waar je aan vasthoudt?
“Mijn rituelen rondom wedstrijddagen houden me scherp en zorgen voor een goed ritme. Ik eet vaak pasta vóór een wedstrijddag en deel mijn dagindeling dan vaak op dezelfde manier in. Rustig opstaan, douchen, mijn tas inpakken en een paar uur van tevoren naar de club gaan. Ik houd graag vast aan dat schema.”
Je beschrijft hiervoor je meedenkende ouders. Hoe belangrijk zijn zij voor je?
“Behoorlijk! Zij hebben me altijd gesteund, dat zie ik nog altijd als het fundament van mijn carrière. Al moest ik naar het hoge noorden met bijvoorbeeld nationale jeugdteams: ze zijn altijd meegegaan. Ook in mijn twaalfde voetbaljaar houden ze constant rekening met mijn profbestaan en denken ze mee waar mogelijk. Daar ben ik ze uiteraard erg dankbaar voor.”
Heb je verder voorbeelden?
“Dat vind ik een moeilijke vraag, haha. Ik moet wel zeggen dat ik een beetje starstruck was toen ik Ruud van Nistelrooij door de gangen op het trainingscomplex zag lopen. Ik kreeg daar kippenvel van, dat vond ik zo gaaf! Ik heb hem zelfs een paar keer gesproken over zijn carrière, dat maakte veel indruk op me.”
Hoe hoop je dat jij herinnerd wordt na je carrière?
“Ik hoop dat ik meiden kan inspireren dat clubliefde nog steeds bestaat. Als je eenmaal ergens goed zit, kan je je prima op die plek doorontwikkelen."
Heb je nog concrete doelen in het shirt van PSV Vrouwen?
"Het belangrijkste vind ik dat ik dagelijks met plezier op het voetbalveld sta en van waarde ben voor het team. Ik probeer hier ook mijn ervaring van twaalf seizoenen in het PSV-shirt in te benutten en dit over te dragen aan de talenten die bij het team aansluiten."
Nadia, we’ve got your back. Deze maandelijkse rubriek wordt mede mogelijk gemaakt met OTTO Work Force. Onze rugsponsor ondersteunt iedereen met de ambitie om zijn of haar persoonlijke top te bereiken.
