2020 was een bijzonder jaar in vele opzichten. Denzel Dumfries kan erover meepraten. In twee delen een terugblik met de aanvoerder, die in december zijn honderdste duel voor PSV speelde. Vandaag deel 2.
Niet alleen binnen de lijnen was 2020 een bewogen jaar voor je. In de zomer maakte je in Rotterdam een vuist tegen racisme. Zo heel vaak gaan voetballers de straat niet op. Waarom vond je dat je dat moest doen?
“Net als heel veel anderen ben ook ik in m’n leven geconfronteerd met racistische uitlatingen. Dat knaagt en ik heb me voorgenomen om daarover nooit mijn mond te houden. Het was een bewuste keuze om me aan te sluiten bij het protest tegen racisme. Het onderwerp was actueel en ik vond dat ik mijn gezicht moest laten zien. Daarnaast wilde ik jongeren kenbaar maken dat ze nooit hun oren of ogen moeten sluiten voor racisme. Mijn boodschap was en is nog steeds: wees niet bang om er iets van te zeggen.”
Wat voor reacties ontving je?
“Er zijn mensen die het begrijpen en mensen die het niet begrijpen. ‘Ik voel me sterker door jou’, zeiden sommigen bijvoorbeeld. Oók daarom was ik daar. Tegenwoordig lijkt het alsof we ontzettend veel moeite hebben om naar elkaar te luisteren. We doen ons best niet om elkaars emoties te begrijpen. In plaats van het gesprek over iets aan te gaan, verdedigen we standvastig ons eigen standpunt. Geregeld heb ik dingen gehoord als ‘Het is maar een grapje’ of ‘Je kan tegenwoordig ook niets meer zeggen’. Dat kan zeker wel, maar bedenk dat een grap enorm kwetsend kan zijn. Als daar iets over gezegd wordt, hoef je niet direct in het defensief te schieten. Luister, ga in gesprek. Probeer een ander te begrijpen.”
Je bent dit jaar ook nog eens vader geworden. Hoe verdeel je de aandacht tussen je gezin en dit drukke seizoen?
“Ik overleg veel met m’n vriendin. ‘s Nachts kan ik er niet altijd uit omdat ik rust moest houden, maar dat is voor haar gelukkig geen probleem. Ik moet veel reizen, dat is soms lastig maar hoort tegelijkertijd ook bij het voetbalbestaan. Zodra ik er wel ben, probeer ik er zoveel mogelijk te zijn. De geboorte van mijn zoon was een prachtig moment in m’n leven.”
Voel je je soms schuldig?
“Schuldig niet. Het is jammer dat ik nu zo vaak weg ben, maar dat wisten we bij de geboorte al.”
Terug naar waarmee dit interview begon: het voetbal. Hoe kijk je naar de ontwikkeling van PSV? “Het was lang niet altijd makkelijk. Toch vind ik dat je in ieder opzicht kunt zien dat we groeien. Ondanks de moeilijke tijd, deze rare situatie en veel nieuwe jongens in ons elftal voetballen we beter en beter. We gaan heel goed met elkaar om, durven eerlijk naar elkaar te zijn en zijn professioneel. Binnen en buiten het veld. Het beste van dit PSV heeft nog niemand gezien.”
Hoe is het om te werken onder een trainer die ervaring heeft in (grote) andere competities?
“Enorm professioneel. Dat merk je aan alles. Voor en na de training gaan we de gym in. We doen hersteltrainingen na een wedstrijd, ook als we na puntverlies vol in de emotie zitten. Dat was even wennen, maar heeft me tegelijkertijd wel doen nadenken over mijn carrière. Ik ben heel anders naar mijn lichaam gaan kijken. Heb mezelf ook weleens achter de oren gekrabd. Ik dacht altijd dat ik heel goed voor mezelf zorgde, maar ik voel me nu sterker en fitter dan ooit. Eigenlijk ben ik meer bezig met mijn vak dan eerst.”
Kun je daar een persoonlijk voorbeeld van geven?
“Het is niet dat ik me pas sinds dit seizoen heb voorgenomen om op specifieke aspecten van mijn spel te trainen, maar ik doe dat nu wel serieuzer. Als ik me voorneem om m’n voorzet te verbeteren doe ik vóór de training oefeningen die de spieren die ik ga gebruiken soepeler maken. Ik ben daarnaast nog bewuster met voeding en spierherstel bezig dan voorheen. Dat deed ik nog op de automatische piloot.”
En een groepsvoorbeeld?
“Er is een andere cultuur ontstaan. We zijn professioneler dan vorig seizoen. Dat merk je naast het veld nog het beste. De spelers die gekomen zijn, zijn wat ouder dan de kerngroep van vorig jaar. Ze zijn net wat professioneler met voetbal bezig dan we gewend waren. Bijvoorbeeld op het gebied van herstel en het verzorgen van hun lichaam. Daar trekken jonge gasten zich aan op.”
Ooit zul je je vleugels weer uitslaan. Wanneer is jouw carrière bij PSV geslaagd?
“Met het winnen van de landstitel. Dat gevoel leeft heel erg. Ik ontwikkel me persoonlijk sterk en PSV is een fantastische club om voor te spelen. Maar ik heb hier nog geen prijs gewonnen. Ik wil iets tastbaars overhouden aan mijn tijd bij PSV.”
