De wedstrijd begint met een malse voorjaarsbui en eindigt met een geweldig onweer en hagelbui. Misschien is het allemaal nog wel te verklaren na de donderspeech van de trainer in de rust. Dit was zo’n dag. Alles net niet. Te slap, verkeerde keuzes, opdrachten niet volgens afspraak nakomen misverstanden tussen spelers en ga zo maar door. Dan hebben we ook nog het feit (ik zal niet zeggen de pech) dat we vanaf minuut twee tegen een achterstand aan lopen en deze gedurende de hele wedstrijd blijven houden. Telkens als we gelijk maken ligt de bal korte tijd later weer bij ons in het netje. En de laatste goal van Den Bosch maken ze ook op een psychologisch goed moment, de 91ste minuut.
Over de wedstrijd kunnen we dus kort zijn, het was onze dag niet vandaag. Den Bosch gaat blij met drie punten naar huis, die ze hard nodig hebben in de degradatiestrijd, en wij blijven met een kater zitten (en dan nog zonder een druppel alcohol).
Hopelijk is dit zo’n laatste dag voor ons want volgende week gaan we naar Heerenveen om de finale te bereiken van de beker. Dan moeten we er staan. We hebben misschien een troost, het is ook de dag niet van Barcelona. Dus we zien, het kan altijd en overal gebeuren. Dus volgende week veel succes in Heerenveen en op naar de finale.
En voor de trainer: ook het donkerste uur heeft maar zestig minuten.
Succes.


Opstelling: Jesse Bertrams, Joshua Brenet, Burak Kardes, Jorrit Hendrikx, Wouter Soomer (14 Farshad Noor), Thomas Horsten (75 Albian Muzaqi), Elvio van Overbeek, Tufan Özbozkurt, Ruben Bentancourt, Mohamed Rayhi (62 Anthony van den Hurk), Geraldo Alberto Antonio.