Zelfs een professioneel verslaggever gaat het hier moeilijk hebben, om een mooi, rooskleurig verslag te maken. En ik, vrijwillig uitgezocht iemand, met geen journalistieke opleiding, ga het toch proberen.

De trip naar Roda, een goed uur in de bus vanuit de Herdgang, werd een mooi uitgelezen trip om de hoofdjes in dezelfde richting te krijgen tot goed, en productief “Champagne voetbal” zoals dat heet. Met Champagne voetbal bedoel ik dan voetbal om van te smullen. Helaas was het enkel smullen voor de thuisploeg. Het faalde collectief zoals ik uit verscheidene hoeken kon opvangen, de bedoelingen tot eigen kunststukjes waren blijkbaar belangrijker dan het team.

De meegereisde supporters bleven twee keer dertig minuten op hun honger zitten. Bij de thuisploeg was het smullen van zoveel vrijheid. Roda JC, een ploeg die collectief goed in mekaar zat. Alhoewel dat het aan werklust bij onze jongens niet ontbrak, enkel het samenspel ontbrak soms.

Het waren dit keer de keepers die zich konden laten gelden, al na één minuut was Arne al vol aan de bak. In de vorige partijen hadden we het dan allemaal al gehad voor de doelman. Want hij zou dan voor de rest “werkloos” blijven. Nu niet dus. Na twee minuten, tweede kans voor Roda en weer zat Arne er goed bij.

James was na een verplichte rustdag vorige week gebrand om te schitteren. Hij was in de eerste periode dan ook één van de sterkhouders.
Het spel van Roda was eenvoudig doch efficiënt, na wat balcirculatie op het midden werden de spitsen in stelling gebracht door een diepe bal achter de PSV verdediging te droppen. Zo kwam er dikwijls een speler recht op doel af. Maar hoe kan het ook anders, met een naam als RODA ( Recht Op Doel Af ).

Na een kwartier stond het nog steeds 0-0, maar 4-0 had evenzeer gekund.

Arne kon na twintig minuten uitpakken met een save zoals hij ze graag heeft, maar twee minuten later moest ook hij zich gewonnen geven. Alweer een bal over de verdedigers en de spits lobt de bal mooi in doel. 1-0

Vier minuten later stond het 2-0, heerlijk afstandsschot van 5 meter buiten de rechthoek, Arne kansloos. 2-0 bleef het ook tot aan de rust. We kunnen hier geen enkele kans van PSV tegenover zetten, en dat was slikken voor de bezoekers en zijn trouwe aanhang.

De tweede helft kon alleen maar beter, in de derde minuut mooi ingestudeerd nummertje op een hoekschop, gezet door Rafaël naar Huseyin, die loop over de bal en James is goed gevolgd en knalt in een pak verdedigers, dit verdiende beter. Maar de aanhang werd terug verwend, en daar zaten we toch wat op te wachten.

Helaas was het even later 3-0. Poging tot uitvoetballen, in de rechthoek van PSV, de bal komt uiteindelijk in de voet van een Roda spits en die laat het geschenk niet liggen, Stan kansloos. Stan had tot dan ook al behoorlijk zijn ding moeten doen in het doel, maar hier kon hij niets tegen beginnen.

De doelpunten die vallen zijn telkens copies van mekaar, en ik val dan misschien in herhaling maar PSV werd telkens op het midden in slaap gewiegd door Roda, of leed balverlies door acties zonder succes van PSV tot die bal over de verdedigers kwam en dan was het alle hens aan dek. Zo viel ook de 4-0 op vijf minuten van einde.

Roda is op alle gebied sterker, feller en efficiënter. Bij PSV, waar de wil om er echt iets van te maken een beetje zoek was, mistte ik en zoveel anderen de beleving van het spelletje genaamd “voetbal”.

Twee minuten voor affluiten moeten onze jongens de kelk ledigen tot op de bodem en valt een vijfde treffer in de netten. Ook hier wordt de vrijstaande spits gezocht en gevonden, hij kan rustig controleren en binnenknallen. 5-0. En wat het ergste van allemaal was, we konden er niet één kans tegenover zetten.

Maar zoals in het echte leven komt na de regen de zonneschijn, en dat verwachten we dan ook volgende week als PSV op de Herdgang Aken partij geeft. Na een flitsende pot met goed en attractief voetbal dan, is deze verloren wedstrijd dan al meteen vergeten.

What doesn't kill you makes you stronger !

Verslag met dank aan Joël Lekens