Op een zonnig sportpark was de tegenstander vandaag Sparta, de nummer twee uit de competitie. Winst zou de aansluiting bij de top betekenen en nog een (heeeel) klein kansje op de titel. In de eerste helft was het een op en neer gaande wedstrijd waarin PSV een optisch (wat een geweldig woord) veldoverwicht had maar waaruit nou niet direkt grote kansen uit voorkwamen. Dit had zeker te maken met het veel te lage baltempo dat gehanteerd werd. Ondanks dat werden onze spitsen wel gevonden maar de afronding was er niet. Vlak voor rust was onze Nigel op zijn post om een gevaarlijke bal onschadelijk te maken en ook bij een vrije trap plukte hij de bal klemvast uit de hoek alsof hij wou zeggen:”Kom maar op, Ik ben vandaag niet te passeren”. De rust brak dan ook aan met een 0 - 0 stand.

Na de rust was het eigenlijk hetzelfde beeld. Van beide kanten niet goed en ook niet echt slecht, meer spannend. Nigel was weer op zijn post bij schoten van afstand en Anthony, uit de draai, en Peter, uit een vrije trap, hadden het geluk vandaag niet aan hun zijde. Naar mate de wedstrijd naar het einde kabbelde bleek dat beide ploegen met een punt wel genoegen wilde nemen en zo het kampioenschap, voorzover we dat al in beeld hadden, steeds verder weg zagen drijven. Alle ingrediënten voor een mooie pot voetbal waren vandaag aanwezig maar zijn er niet uitgekomen en dit zeker mede door de kwaliteit van het hoofdveld waar men in Thialf jaloers op zou zijn geweest. Op diverse momenten leek het wel of de spelers over de blokjes struikelden en zo de bal weer inleverden. Dit was van beide kanten het geval. Het positieve van vandaag was dat we voor de negende keer op rij in de competitie niet hebben verloren.

Volgende week uit naar het pittoreske Volendam om daar onze kunsten op de vrije zaterdag te vertonen.