Op de sloffen

RBC D2 – PSV D2
12 februari 2011
0-9

Om half elf was iedereen present in het gezellige spelershome van RBC in Roosendaal. De jongens waren inmiddels aan hun wedstrijdvoorbereiding begonnen, en dan begint ook voor de ouders de traditionele voorgesprekken. Voorgaande weken hoorde ik lichte klachten, dat de discipline bij de ouders wat minder aan het worden was. Niet langer was er een centrale tafel voor de ouders van de D2, maar je zag in het clubhuis zo her en der wat ouders in kleine kringetjes in gesprek. Namen de ouders het inmiddels ook wat makkelijk op?

Deze zaterdag was het gelukkig weer goed verzorgd. Aan de stamtafel zat het merendeel van de ouders van de D2. In ieder geval alle moeders dan met ernaast nog een mannentafel voor de vaders die in ieder geval één keer in de week, als mannen onder elkaar, de stand van het voetbal willen doornemen. Het was kortom weer een gemoedelijk geheel.

Op zo’n ochtend moet er in een korte tijd, veel worden doorgenomen. Natuurlijk het voetbal in de eredivisie, in Europa, van de jongens maar ook de school, de broertjes en zusjes, de politieke ontwikkelingen in Nederland maar ook die in het buitenland. Het is echt een uurtje mentale training voor de voetballende ouder.

Deze keer werd het gesprek gedomineerd door het onderwerp ‘schoenen’. Deze week zijn de nieuwe schoenen voor de jongens gekomen en dat leverde nogal wat interessante gesprekstof op. Nooit geweten dat er zo veel kanten aan een schoen te bespreken viel. De ene ouder had het over te grote schoenen voor zijn of haar zoon, de andere juist omgekeerd over te kleine schoenen. Er werd verkend of er niet geruild kon worden maar dat werd toch geen succes. Het gesprek kwam over de filosofie van PSV die een ‘rustige’ schoen voor haar spelers voorstaat, maar dat Nike juist met de nieuwe safarischoen een erg opvallend schoentje heeft ontwikkeld. Enkele spelers van de D2 zijn inmiddels de meer of minder gelukkige bezitter van zo’n safarischoen.

Op het laatste ogenblik konden we ons losrukken uit deze interessante beschouwingen, en zaten we vol verwachting op de eretribune van RBC. De jongens mochten voor de tweede keer in het fraaie stadionnetje van RBC voetballen. Ik moet zeggen, het stadion was niet afgeladen vol en dat levert voor zo’n wedstrijd toch een aparte ambiance. Het is net als zo’n Europacup wedstrijd zonder publiek, je kijkt toch wat meer op afstand naar de wedstrijd.

Net als vorige wedstrijden mis je in het begin wat van de echte scherpte bij de jongens. Het balletje gaat mooi rond, we zijn beter, kansen worden gecreëerd maar de echte wil om de tegenstander direct de wil op te leggen is er niet. Zo kan RBC in de beginfase nog behoorlijk mee en krijgt zelfs nog een goede kans om op 1-0 te komen. Maar dan is er toch Pepijn die niet veel te doen krijgt maar de keren dat hij er moet staan, subliem staat te keepen. In de 1 op 1 was Pepijn weer de winnende partij.

Aan de andere kant zijn er bij de D2 altijd wel jongens die een bijzonder goede dag hebben. Vandaag was het vooral Ruud die vanaf de allereerste minuut domineert op de linkerkant. Keer op keer draaide hij links en rechts zijn tegenstander voorbij, en gaf panklare voorzetten (met links!), of schoot zelf. Ook Amar op rechts is altijd een plaag voor zijn tegenstander en de 0-1 valt als Luc met weer een schitterende pass Amar wegstuurt die Cody weet te vinden. En dat soort kansen mist Cody nooit. De 0-2 door een geslaagde actie van Ruud op Amar, en de 0-3 doet Ruud zelf. De rust wordt bij 0-3 bereikt. Afgezien van de ene kans heeft RBC het moelijk. RBC is een verzorgd voetballende ploeg, maar moeten toch hun meerdere erkennen in onze D2.

In de tweede helft komen James, Baggio, Hus en Roland het team versterken. Pep mag blijven staan want Arne is mee met de D1 na zijn reis naar Zwitserland. Er komt weer nieuw elan in de ploeg. Na een vijftal minuten moet Justin naar de kant na een onfortuinlijke arm op zijn bortstkas en voetbalt de ploeg enige tijd met 10 man. En hoe gek het ook klinkt, dit doet het team goed. Met een man minder moet er weer meer geknokt en gestreden worden, en het tempo gaat omhoog. Als Lars voor Justin erin komt, blijft het tempo hoog en dan is RBC gezien.

De D2 is alleen nog aan het voetballen. Hus is voortreffelijk op dreef met mooie solo’s en passes, Roland speelt op de rechtsvoor positie bijzonder slim en splijt samen met James als veredelde rechtsvoor de defensie van RBC open. Het loopt dan snel van 0-3 naar 0-9 (met voor de statistieken volgens mij nog Hus, Baggio, Amar 2x en Cody 2x).

Zo rijgen de jongens de ene na de andere overwinning aan elkaar. En dat is toch wel een uitstekende prestatie te noemen. Het behouden van de concentratie en de scherpte, is momenteel de grootste tegenstander.

Hans Bosma