Vandaag moest iedereen al vroeg uit de veren voor de uitwedstrijd naar VVV Venlo. Bij de meeste stond de wekker tussen 6.00 uur en 6.30 uur en hopelijk heeft de morgenstond goud in de mond. Om 10.00 uur is de aftrap en in de beginfase houden beide teams elkaar in evenwicht. De eerste kans is na 5 minuten voor PSV. Na een hoekschop van Yassin ziet Greg zijn inzet gekeerd door de VVV keeper. Twee minuten later wordt van achteruit via het middenveld een mooie PSV aanval opgezet en Greg kan deze net niet verzilveren. De weggewerkte bal komt bij James die hem voorzet en wederom vindt Greg de keeper op zijn weg. Het zou ook eens een keer meezitten. Na een minuut of 12 het eerste gevaar van VVV zijde, maar Kyan maakt het schot onschadelijk. Waar in het eerste kwartier PSV een licht veldoverwicht heeft, komt VVV wat beter in de wedstrijd. Bij de 2e kans is het raak voor VVV. Kyan kan de eerste inzet nog keren, maar dan valt de PSV ongelukkig tegen een PSV been, waardoor de bal in het doel rolt. Nogmaals het zou ook eens een keer meezitten. PSV kromt de rug en Greg stuurt Joop diep, maar de VVV keeper komt tijdig zijn doel uit. Waar het PSV net niet lukt, strooit VVV nog eens zout in de wonden, door na een steekbal de bal onhoudbaar via de onderkant lat binnen te schieten. Als VVV dan net voor rust ook nog de 3-0 scoort lijkt de wedstrijd dan ook al beslist, terwijl PSV met name de eerste 20 minuten niet de mindere is.
De eerste kans in de 2e helft is voor VVV. Een goede voorzet wordt net naast gekopt. De wedstrijd wordt wat rommeliger. VVV heeft het veldoverwicht maar kan ook niet tot echte kansen komen tot de 10e minuut. Een lange bal gaat over de PSV verdediging waardoor Edson 1-1 komt, maar deze redt op fraaie wijze. In de daarop volgende tegenaanval krijgt PSV een strafschop. Echter ook deze wil er niet in. Na een kwartier krijgt VVV nog een paar mogelijkheden, echter Joey haalt de bal van de lijn en een tweemaal redt Edson prima. Net voor het eindsignaal doet VVV nog een duit in het zakje en scoort de 4-0. Dit is tevens de eindstand. Kop op jongens, blijven knokken en dan zal het tij ook wel weer een keer keren.

Verslag met dank aan Eric Zeegers