Finale 8.

Uit bij Feyenoord. De mogelijkheid om aan te sluiten bij de top. We beginnen sterk. Na vijfentwintig minuten stand 0 – 3. Door doelpunten van Nicolai, Sam en Martijn (en ook een beetje van fysio Dirk).
We staan goed en bijna elke bal op goal is raak. Wat een schouwspel. En dan komt het erop aan. Gaan we door. Ja, maar hoe? Binnen vier minuten weet Feyenoord tweemaal te scoren. Nog niks aan de hand want vlak voor rust schiet Martijn na een solo en scrimmage de vierde binnen. Zo. Dat is dat.
Na de rust dan…… . Ja dan. Dan is het andere koek. Een andere wedstrijd. Geen lijn. Geen beleving. En een partij verdedigen die zijn weerga niet kent.
Met nog twintig minuten staat het gewoon 4 – 4. Terwijl het 0 -6 of 1-7 had kunnen/moeten staan. Dan nog een kleine opleving en wat mogelijkheden om toch drie punten mee te nemen maar uiteindelijk mag je nog blij zijn met 4-4 want in de laatste seconden gaat er bij ons nog een bal op de paal en hadden we zomaar kunnen verliezen.
Jammer dat ik dit moet schrijven maar het is de waarheid. En ik zou bijna zeggen helaas is het de waarheid.
Mannen we moeten hiervan leren. Maar het zou ook leuk zijn als we zouden zien dat er in de voorgaande wedstrijden al een hele hoop geleerd was. Onnodig twee punten weggegeven.
En deze kampioensronde hebben we al heel wat punten weggegeven (zal ze niet allemaal opnoemen, iedereen weet dat zelf ook wel).
Dat moet anders. En we weten het allemaal: zonder dalen heb je geen pieken. Maar dit dal moeten we snel verlaten.
Een weekendje rust en dan volgende wedstrijd tegen Willem II en daar hebben we ook nog iets recht te zetten.
Kom op en er tegenaan.
Succes volgende week,
Houdoee.

vd Meulenhof, Abels, Peijnenburg, Carolina, Bannani, Rigo, Berden (85e van der Moot), Rommens (72e Kardes), Lammers, Verreth (85e Konings), Laursen (70e Daneels).