Als verslagjesschrijver moet je ook in vorm blijven natuurlijk en regelmatig een stukje schrijven. Tot mijn schrik zag ik dat mijn laatste verslag alweer dateerde van eind november. Het was nu toch echt weer mijn beurt. Mijn medeverslaggevers Ank en Joel hadden dit vast ook al bedacht en waren vandaag ongetwijfeld bewust afwezig om dit te onderstrepen. Na de wedstrijd hoorde ik nog wel fluisteren dat Joel er wel geweest was (Arne op een schoolreis in Zwitserland!), maar dat heb ik zelf niet met eigen ogen mogen zien.

Voor de voetballers en ook voor de verslaggever waren het vandaag moeilijke omstandigheden. Door het land joeg een stormachtige wind; het stuur moest op weg naar Eindhoven met twee handen vastgehouden worden. Als toch wel geroutineerde verslaggever weet je het dan al, niet met losse briefjes werken want die vliegen dan snel uit je handen. Dus met mijn boekje in de aanslag om 12.00 uur op mijn traditionele middenplaats opgesteld.

Na een intensieve CITO-week maar gesterkt door het inmiddels traditionele mailtje van Bastiaan op de vrijdag (en deze week nog een attent CITO succes mailtje), start om 12.15 de wedstrijd tegen UNA. De eerste wedstrijd hadden we UNA van het veld geblazen, maar UNA was toen vast nog niet helemaal uit de zomerstop ontwaakt want inmiddels heeft UNA een mooie middenpositie bereikt. Maar goed, de D2 staat ruim bovenaan en dan thuis op het kunstgras, alle vertrouwen in een mooi resultaat.

Het bijzonder sportieve UNA speelde vanaf de start met een duidelijk plan, PSV niet laten voetballen en direct druk naar voren zetten. Deze positieve wedstrijdinstelling had in het eerste kwartier ook resultaat (de aanval is toch altijd de beste verdediging); UNA ging in het eerste deel van de wedstrijd gelijk op met PSV. Ook door enkele slippertjes achterin van de PSV verdedigers, kreeg UNA behoorlijke kansen waar de UNA-spelers waarschijnlijk zo van schrokken dat ze die keer op keer (wel net aan) misten. En niet te vergeten een eervolle vermelding voor Pepijn die een prachtig schot van buiten de zestien tot hoekschop wist te verwerken.

Ook PSV kreeg mogelijkheden maar door de harde wind mee, vlogen de ballen in kritieke situaties net te hard richting de achterlijn waardoor de kans verkeken was. Uit een mooie aanval een klassiek wippertje van Cody; normaal tellen we die gelijk maar deze bal ging ook door de harde wind net aan het doel voorbij. En de scherpte was er dan ook niet voldoende want 100% kansen gingen wel erg makkelijk naast het doel in plaats van erin.

Na zo’n kwartier merk je dat UNA het moeilijker krijgt om het hoge tempo en de druk naar voren vol te houden, en dan krijgt de D2 de wedstrijd in handen. Hoekschoppen volgen en uit één zo’n hoekschop is het Justin die kordaat de 1-0 in de touwen ramt. De 2-0 volgt uit een heerlijke combinatie via Hus, Cody, Justin zo wat in het rond en dan uiteindelijk Justin als laatste met een strak schot in de hoek.

De tweede helft wind tegen en voorheen zagen we dat als een extra tegenstander, nu is dat eigenlijk niet meer zo. Het combinatievoetbal gaat met de wind tegen eigenlijk beter dan met een harde wind in de rug, omdat je dan vaak hard achter ballen aan moet hollen. Frisse krachten erin met onder andere James als rechtsback, Steven als linksback en Luc achterin. Mooi om te zien is dat de backs steeds meer voorin te vinden zijn. UNA bezwijkt dan in de tweede helft. Het is PSV dat voetbalt en UNA moet tegenhouden. En dat moet gezegd, dat doen de jongens van UNA vol overgave; op het laatst weten ze zich elke keer weer voor de bal te gooien en zorgen er zo voor dat de uitslag niet naar grote hoogten stijgt.

In de tweede helft zien we diverse fraaie acties. Hus met een schitterende solo over links waar hij zes UNA spelers voorbij gaat. Steven met een mooie solo over links, tot bij de achterlijn maar de afronding net niet. Luc met fantastisch strakke passes vanuit achteren. Baggio die op het middenveld de touwtjes in handen neemt, en links en rechts zijn medespelers aan het werk zet. Zo zijn er mooie acties te bewonderen maar de echte scherpte om ballen tegen de touwen te jagen, ontbreekt toch. Wel is het nog Cody die de bal fijn op Justin legt en die heeft het vizier vandaag wel op scherp: 3-0. Cody besluit zelf zijn harde werken in de wedstrijd met de 4-0.

Had het uitstekend strijdende UNA in de eerste helft de kansen wel gemaakt, dan had het zowaar nog spannend kunnen worden. Maar als die er niet in gaan,werd het toch een vrij eenvoudige overwinning. Het voelde als een gewone ‘zaterdag’ voor de D2. En met de middelbare school in aantocht (en ook al een beetje voorbereiden op de internationale carrière van de jongens) dacht ik, doe eens gek en gooi er een Engelse titel tegenaan.

Voor de trouwe aanhang en voor de jongens ook, weer eens een spannend oefenaffiche?

Hans Bosma